In de jaren 1960 bestond er op het nog jonge Onze-Lieve-Vrouwecollege een zekere theatertraditie. Toneelstukken (de bekende werken voor herentoneel) werden er opgevoerd, eerst met de collega's, maar steeds vaker ook met leerlingen. Dit resulteerde in een eerste groots opgezet theatergebeuren door en voor leerlingen, opgevoerd in de Sint-Kristoffelzaal: "De Bodemloze Mand". Achteraf beschouwd had het heel veel weg van een reeks veredelde kampvuurnummertjes, maar het heilige vuur was er ... en het jaar daarop (1971) kwam er in het kader van een schoolfeest een evocatie van "De Kleine Prins". Dit sloeg erg goed aan, en meteen sprongen nog enkele collega's op de toneelkar. Algauw werd uitgekeken naar een eigen aangepaste ruimte. Bij die exploratietocht stootten zij op één van de leegstaande zolders van de school. Het was misschien niet de ideale ruimte, wat te lang en te smal, maar mits wat aanpassingen best bruikbaar. Een veertiendaags werkkamp met enkele leerlingen en leerkrachten volstond om die stoffige, verlaten zolder om te toveren tot een stemmig en intiem theaterzaaltje.
Toenmalig directeur Jacques Kina begreep heel goed dat die unieke ruimte alle kansen bood aan jongeren om zich creatief uit te leven "in vorm en taal, in beweging en ritme. Luisteren en spreken ... en stil worden bij het plots ontdekken van wat je samen met mekaar onvindbaar achtte. Expressie laten groeien uit je zintuiglijk aanvoelen met al de vezels van je lichaam en je ziel. Uitdrukking worden van wat dichter en kunstenaar gekoesterd hadden als een onvoltooide symfonie. Of wat uit eigen spontaan aanvoelen opborrelde. Cultuur geboetseerd door jonge handen."
Het theatertje kreeg de logische naam 'De Zolder'. In 1972 ging de eerste productie er in première: "Fragma 6" , toneelfragmenten van J. Van Hoeck, Ionesco, R. Rose, M. Frisch, Terentius en Aeschylos gespeeld in de oorspronkelijke taal! Vele stukken volgden, algauw in samenwerking met, eerst het instituut Mariawende, later met het St.-Andreaslyceum. Hoogtepunten waren ongetwijfeld de Nederlandstalige creatie van Ionesco's "Macbett" (1973), de collages uit het werk van Van Ostaijen (1976), Boris Vian (1978), Multatuli (1982), Gezelle (1985) en Timmermans (1990). Er waren eigen dramatiseringen van "Het Dwaallicht" (1986) en "Reinaert de Vos" (1993) en bewerkingen van kleppers uit het repertoiretoneel zoals Shakespeares "Midzomernachtsdroom" (1984), Goethes "Faust" (1988), Sophocles' "Antigone" (1995) "Peer Gynt" van Ibsen (1997) en recent nog, "De Krijtkring" (1998) naar Bertolt Brecht en Garcia Lorca's "Bloedbruiloft" (1999). Maar ook Molière, Lope de Vega, Nabokov e.a. passeerden reeds de revue.